چند وقتی هست که برای پایش بیماران کرونا، سایتی راه اندازی شده که افراد باید برن توش و اطلاعات خودشونو ثبت کنن. تو طول این مدت چندین بار وارد سایت شدم اما نتونستم ثبت نام کنم. هر بار که می خواستم تاریخ تولدم رو بزنم سال تولد رو نمیتونستم وارد کنم و بنابراین نمیتونستم وارد سایت بشم.
نهایتأ خواهرم با سیستم خودش وارد شد و تونست برام ثبت نام کنه و با توجه به علایمی که داشتم و پاسخایی که دادم بهم پیغام دادن که با مرکز سلامت منطقمون تماس بگیرم. آخه من هم سرفه خشک دارم و هم تنگی نفس، اما سعی می کنم کامل نفس بکشم تا تعطیلات تموم بشه و یه مدتی بگذره ببینم بدتر میشم یا نه. الانم تو خونه تقریبأ خودم قرنطینه هستم و تمام وسایل و لوازمم جداست و فاصله رو با بقیه افراد خونه حفظ میکنم.

یه پیج اینستاگرام داشتم که اومدم از روی کامپیوتر واردش بشم. شماره موبایلمو خواست که کد بفرسته بهش. شماره موبایلمو دادم و کدی دریافت نکردم. در طول روز 5 بار امتحان کردم و کلی منتظر بودم و هیچ کدی دریافت نکردم. آخرش شماره موبایل خواهرم و دادم و در چند ثانیه کد به شماره خواهرم ارسال شد و من تونستم وارد پیج بشم.
جالب بود برام که هر کس دیگه ایی میتونست این کار رو بکنه و یه شماره موبایل دیگه داده بشه و کد ارسال بشه و اونم وارد پیج بشه. من متوجه نشدم که با این کار چطور امنیت پیج حفظ میشه.
کسی نظری در این مورد داره؟

امروز داشتم یه سری عکس سرچ میکردم و خیلی از عکسا مربوط به سایت pinteres بود. اگه از این سایت استفاده کرده باشید میدونید که پس از چند دقیقه موندن توی این سایت و دیدن عکسا پیغام لاگین میاد و اگه لاگین نکنید نمیتونید عکسا رو ببینید. برای منم همین اتفاق افتاد و اومدن از طریق جیمیل وارد بشم.
هر پسوردی که یادم بود برای جیمیلم زدم اما قبول نکرد. اومدم پسورد جیمیلمو عوص کنم و کد تغییر رمز جیمیل و برای یه آدرس ایمیل دیگه ای که داشتم میفرستاد. اومدم لاگین کنم برای اون ایمیلم که دیدم پسور اون رو هم یادم نمیاد و هرچی پسور زدم قبول نکرد. خلاصه اینکه افتادم تو یه لوپ.
این اتفاق بارها و بارها برام افتاده و معمولأ موقع پسورد گذاشتن پسوری میزارم که یادم بمونه و سعی میکنم پسوردام شبیه هم باشه اما باز هم دچار مشکل میشم.
واقعأ راه حلی به ذهنم نمیرسه. اگر کسی راه حلی یا پیشنهادی داره ممنون میشم بهم بگه؟

رئیس قبلیم اهل زیورآلات نبود اما رئیس جدیدم هست و من تصمیم گرفتم وقتی رفتم سرکار، به عنوان عیدی یه دستبند درست کنم و بهش هدیه بدم. چند سانت دستبند سوارسکی گرفته بودم و از همون براش یه دستبند درست کردم . به نظر خودم که خیلی خوشگل شده و امیدوارم اونم خوشش بیاد و اندازه دستش باشه.
شما به رئیستون هدیه عید میدید؟

این مدت که به دلیل کرونا خیلی تأکید می‌کنن برای توی خونه موندن و یه سری از شغلا هم دورکاری یا شیفتی شدن، خیلی از اطرافیان یا حتی از تلویزیون و اینستاگرام میشنوم که "خسته شدیم"، "حوصلمون سر رفته"، "کلافه شدیم"، "برای اینکه حوصلتون سر تره فلان کنید و ....".
به نظر من، واقعأ مردم دهن‌بین و کوته‌فکری هستیم. من مهر 98 جراحی تعویض مفصل لگن انجام دادم و 4 ماه استعلاجی بودم و تو این 4 ماه جمعأ شاید 6 بار از خونه بیرون رفتم اون هم برای ویزیت دکتر. نه حوصله‌ام سر رفت نه کلافه شدم نه خسته شدم ...
الانم به دلیل اینکه جراحی کرده بودم شامل افراد با ریسک ابتلای بالا شدم و مشمول دورکاری و تقریبأ از هفته اول اسفند در خونه بودم و تا 15 فروردین هم ادامه داره و در طول این مدت فقط 2 بار بیرون رفتم اون هم توی ماشین بودم و باز هم نه بی‌حوصله شدم نه خسته شدم و ....
این غرغر کردن مردم در حالی هست که هیچ محدودیتی برای بیرون اومدن ندارن و میتونن راحت بیرون بیان و میان. و این بی‌فکر و بی‌منطق غرغر کردنشون واقعأ ناراحت کننده هست.
شما چند مدت هست که در خونه هستید و بیرون نرفتید؟

همیشه فکر میکردم وبلاگ‌نویسی کار راحتیه مخصوصأ اگه یه وبلاگ شخصی باشه با موضوع شخصی که نویسنده مطالبی که دوست داره رو می‌نویسه اما حالا که خودم شروع کردم به اینکار دارم میبینم که سختی‌های خودش رو داره. اول از همه اینکه حتمأ باید یه مقدار کدنویسی بلد باشی تا بتونی یه تغییراتی در قالب پیش‌فرض بوجود بیاری. مهمتر از همه اینه که نمیدونی درمورد چی بنویسی، گاهی شروع میکنم به نوشتن یه مطلب اما یعدش میبینم درکش برای کسایی که منو از نزدیک نمیشناسن سخته و امکان داره سوءتعبیر بشه. گاهی مطلب رو مینویسم اما میبینم نتونستم حق مطلب و ادا کنم و اون چیزی که میخوام ازش متواتر نمیشه. گاهی مطلب و مینویسم و بعد پشیمون میشم و پاک میکنم چون میترسم عواقب بدی در آینده بوجود بیاد و خلاصه اینکه در پیدا کردن موضوع برای نوشتن گاهی درمانده میشم.
موضوع بعدی اینه که من توی برنامه ام این بود که هر روز مطلب بنویسم و گاهی بخاطر احوالاتم گاهی بخاطر اینترنت گاهی بخاطر اتفاقایی که برام میفته یا نمیشه یا فراموش میکنم و این موضوع ناراحتم میکنه.
واقعأ به وبلاگ‌نویسایی که مطالب خوب مینویسن و وبلاگشون رو منظم آپدیت میکنن تبریک می‌گم و امیدوارم یه زمانی برسه که منم بتونم یه وبلاگ خوب و به‌روز با مطالب مفید و جذاب داشته باشم.
ممنون میشم اگر شما هم تجربیات خودتون رو برام بنویسید و اگر راهنمایی و راهکاری برای بهبود وبلاگ دارید بهم بگید.

من درست کردن زیورآلات رو خیلی دوست دارم و کلی وسیله خردیم و برای خودم درست میکنم. چندین بار پیش اومده که خواهرام برای هدیه به دوستاشون زیورآلاتی که من درست کردم رو ازم خریدن و به دوستاشون هدیه دادن.
به فکر این افتادم که زیورآلاتی که درست میکنم رو ازشون عکس بگیرم و بزارم تو اینستاگرام و اگر مشتری پیدا شد بفروشم و اگرم نه، که خودم استفاده کنم چون دوستشون دارم.
کسی تجربه فروش زیورآلات دست ساز خودش رو داره که راهنماییم کنه؟

چند ماه پیش تصمیم گرفته بودم توی خونه دف تمرین کنم. چند هفته ای هم با پشتکار انجام دادم اما بعدش مدام کارهای مختلف پیش اومد که تمرین دف امروز و فردا شد و تقریبأ دو ماه هست که باز دوباره دست به دف نزدم.
امیدوارم سال جدید این تعلل صورت نگیره و واقعأ تو خونه تمرین کنم.
یکی دیگه از کارهایی که شروع کرده بودم به انجامش و اون هم دچار تعلل شد یادگیری زبان آلمانی بود که خیلی وقته سراغش نرفتم و همون لغتایی هم که یاد گرفته بودم از یادم رفت.
شما چه کارهایی رو تصمیم داشتید انجام بدید که تعلل کردید یا به تعویق انداختید؟

من هر سال برای خواهر و مادرم هدیه میگرفتم و بهشون عید میدادم اما امسال هیچ هدیه ای ندادم. هم بخاطر جراحی تعویض مفصل لگن که داشتم و هم بخاطر کرونا نه بیرون رفتم که براشون هدیه بگیرم و نه اینترنتی سفارش دادم (چون اون هم باز ریسک انتقال ویروس کرونا رو داشت). ازشون عذرخواهی کردم و به شوخی بهشون گفتم شماره کارت بدید بهتون کارت به کارت میکنم.

قبلأ مدام با خودم میگفتم خب من که میفهمم چرا بقیه نمی فهمن، بعد دیدم بقیه یه چیزایی رو میفهمن که من نمیفهمم. به این نتیجه رسیدم که ذهن و عقل آدما شبیه هم نیست و بنابراین درکشون از مسائل هم یکی نیست. بنابراین باید با زبانی که ناراحت نشن بهشون موارد رو توضیح بدی تا درک کنن.
این قانون تو همه چیز صادقه. اما مهم اینه که حتمأ کسی باشه برای راهنمایی درست و جهت دهی درست به درک و فهم افراد.
در مورد کرونا و قرنطینه و مراقبت هاش همین بس که بگم خیلی ها، حتی جوون ها هنوز نمیدونن این ویروس چجوری منتقل میشه، یعنی میدونن اما درکشون درست نیست و به عبارتی دچار کج فهمی هستن.
نمونه: زن پسرخاله ام. قبل از تحویل سال 99. به انواع اقسام مختلف از استوری و پست اینستاگرام گرفته تا تلگرام و اتس اپ و ... با انواع کلیپ و جمله و عکس نوشته گفت که عید امسال کسی جایی عید دیدنی نره. امروز عکس گذاشته که موقع سال تحویل رفتن خونه خاله ام اینا (جالب تر اینکه خاله ام مریضه و سرفه خشک میکنه و به سختی نفس میکشه و منتظر بودن برن دکتر). بهش پیام دادم که پس قرنطینه چی شد؟ میگه دلم تنگ شده بود، بعدشم یه عید دیدنی ده دقیقه ای بود.... این زن و شوهر جوون با وجود دانشگاه رفتن هنوز درک نکردن که مهم 10 دقیقه و یک ساعت نیست.
نمونه: برادرم اومد در خونه توی راهرو و میگه جوونا بگیرن خوب میشن مهم افراد مسن هستن که خطرناکه. مادر منم از اون روز کلی استرس گرفته و هرچی ما بهش میگیم از میون این همه آدمی که فوت کردن حداقل نیصفشون جوون بودن و فوت بر اثر کرونا ربطی به سن نداره.
از این نمونه ها درباره ویروس کرونا این مدت زیاد دیدم و فکر میکنم اگر افرادی که کار انیمیشن انجام میدن یا حتی فیلم کوتاه درست میکنن اگر انواع طریق های انتقال رو با انیمیشن یا فیلم نشون میدادن شاید باعث میشد مردم به درک درستی از این ویروز و طریقه انتقالش برسن و از این همه کج فهمی دربیان.